نمیدانم ترسم از دنیاییست که هر روز خالیتر و خالیتر میشود٬ یا از خالی بودن دنیاست که ترسم هر روز بیشتر و بیشتر. هر چه هست٬ تا بود٬ بودنش٬ حتا همانقدر مجازی و دور٬ همه چیزم بود و امروز که نیست٬ نبودنش.
این میان آهنگ دمینرایس هم همچنان میگوید: آی ریمیمبر ایت ول ...
